Voorbereiding
— parket 

Verwijder eerst deze vloerbedekkingen en volg daarna de tips die betrekking hebben op de ondergrond die je daarmee blootlegt.

Parket plaatsen rechtstreeks op een zanderige ondergrond als zavel is geen goed idee, omdat de houten vloer op die manier rechtstreeks in contact komt met de vochtige ondergrond. Kwestie van problemen met grondvocht aan je parket voor te zijn.

Graaf daarom het zandoppervlak voldoende diep uit en plaats een plastic folie over de ondergrond die het vocht tegenhoudt. Daarop komt eerst een betonnen ondergrond en daarna een chape, eventueel voorzien van een vloerisolatie of vloerverwarming. 

Vraag over de plaatsing van je dekvloer raad aan specialisten. 

Een stevige en volledig waterpas houten roostering vormt een goede ondergrond voor parket. De afstand tussen de balken mag niet meer dan 40 cm zijn. Zo voorkom je dat de vloer te veel doorbuigt.

Kies meerlaags parket van minimaal 20 mm dikte. Je plaatst de planken dwars op de balkenstructuur en nagelt ze vast in de tand.

Van je houten roostering kan je ook een echte houten ondervloer maken met OSB-platen. Het is heel belangrijk dat die stabiel, stevig en waterpas op de balkenstructuur worden aangebracht.

Het voordeel van deze techniek is dat je zelf bepaalt in welke richting je de parketplanken plaatst, want het is dan niet langer noodzakelijk om de planken dwars op de roostering te leggen. Bovendien zijn dunnere parketvloeren, van bijvoorbeeld 15 of 10 mm, een optie, afhankelijk van de dikte van de OSB-plaat.

Je bestaande parketvloer is een uitstekende ondergrond voor nieuw parket. Verzeker je ervan dat de planken van de oude vloer stabiel, waterpas en effen zijn, stevig vastzitten, niet door insecten aangetast zijn of tekenen van vocht of schimmel vertonen.

Plaats de nieuwe vloerplanken dwars op de oude planken. Je kan de dikte van je meerlagenparket in alle vrijheid kiezen.

Een meerlagig parket kan bovenop een bestaande tegelvloer of andere harde ondergrond geïnstalleerd worden (denk aan keramische tegels, emailtegels, gepolijst marmer, natuursteen,…).

Een tegelvloer laat je sowieso beter liggen, om schade aan onderliggende buizen of chape te vermijden. Verzeker jezelf ervan dat alle losse tegels eerst goed vastgecementeerd zijn en stabiel, effen en waterpas liggen. Je brengt het beste een egaliserende laag aan.

Van plan om je parket op de tegelvloer te verlijmen? Dan is het een goed idee om het tegeloppervlak eerst op te ruwen, bijvoorbeeld met een diamantslijpschijf, zodat de parketlijm zich beter aan de tegels hecht. Of je gebruikt hechtpromotor. Die zal je heel wat werk besparen.

Anhydriet is een vloeibare chape op basis van gips. Deze dekvloertechniek wint vandaag de dag aan populariteit. Om succesvol een parketvloer te plaatsen op dit type ondergrond, let je op de volgende aandachtspunten:

• Bepaal het vochtgehalte van de dekvloer met een elektronische vochtmeter of een calciumcarbidefles. De anhydriet chape mag maximaal 0,5 % vocht bevatten. 
• Als de ondergrond voldoende uitgedroogd is, kan je een zwevende parketvloer plaatsen.
• Wil je de vloer op de ondergrond verlijmen, dan neem je nog enkele extra maatregelen:
  • Schuur het laagje calciumsulfiet weg dat zich vormt aan de oppervlakte van de chape na de uitharding van de anhydriet dekvloer. Dat is namelijk nadelig voor de lijmhechting. Je kan hiervoor een grove schuurschijf met titanium- of diamantkorrel gebruiken.
  • Het vrijgekomen staf na het opschuren van de vloer belemmert een goed lijmcontact. Stofzuig dus vervolgens zeer grondig.
  • Door een primer te gebruiken voor anhydrietvloeren verbeter je de lijmhechting.

Heb je te maken met een zandcementvloer? Controleer of de chape in goede staat en goed uitgedroogd is voor je een parketvloer plaatst. Bepaal het vochtgehalte met een elektronische vochtmeter of een calciumcarbidefles. Voor cementdekvloeren bedraagt het maximale vochtpercentage 2,5 %. Als je de vloer combineert met vloerverwarming is dat maximum 1 %.

Je kan je vloer zwevend of direct op de dekvloer plaatsen.